روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده. پنج شنبه که اومدم وریا برای خواب. اصلا فکرشم نمی کردم که قراره این اتفاقا بیوفته. وقتی شاهین در رو شکوند و اومد داخل. نصفم کبود بود و نصفم سفید. البته به گفته ی خودش. دیروز وقتی چشم باز کردم. گفتم اینجا چکار می کنم. شاهین گفت هیچی حرف نزن آروم باش. گفت امیر پدرمونو در آوردی گفتیم تموم کردی. گفت ۵ شنبه که رفتی دیگه هیچ خبری ازت نشد. ۲ روز بعد اومدیم واقعا جنازتو کشیدیم بیرون.

این روزها عکاسی پیشه کرده ام جای جای هر جایی کوچکترین خاطرات را شکار می کنم قابشان می کنم در کنج کنج خلوت تنهایی های دلم. روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده. دقیقا زمانی که همه در تکاپو هستن من ساکن سکون مطلق. راحت زندگی می کنه مثل من دغدغه ی بیخودی نداره. روزمره گے هاے پسرے به نام سیزده.